Jedna z klientek Kancelarii zwróciła się z prośbą o pomoc w sprawie bezzasadnie naliczonych przez firmę pożyczkową prowizji z tytułu udzielania pożyczek refinansujących. Oprócz sporządzenia wniosku o podjęcie interwencji w sprawie przez Rzecznika Finansowego, Kancelaria przygotowała także odpowiedź na wezwanie do zapłaty, skierowane do pożyczkobiorczyni.

Poniżej przedstawiam treść tej odpowiedzi.

W jednej ze spraw prowadzonych przez Kancelarię doszło do ujawnienia faktu zagubienia bliżej nieokreślonej ilości weksli in blanco, stanowiących zabezpieczenie kredytów hipotecznych, przez Bank BPH S.A. Kredytodawca, mimo złożonej przez klientkę reklamacji, nie odniósł się do żądania zabezpieczenia jej roszczeń wobec Banku z tytułu potencjalnych szkód związanych z posłużeniem się wekslem przez osoby nieuprawnione.

Poniżej przedstawiam fragment uzasadnienia wniosku klientki o podjęcie działań w sytuacji nieuwzględnienia jej roszczeń przez podmiot rynku finansowego w trybie rozpatrywania reklamacji, sporządzonego przez Kancelarię, wraz z korzystnym dla niej stanowiskiem Rzecznika Finansowego.

Czy deweloper może być zobowiązany do zapłaty kary umownej?
W jednej ze spraw prowadzonych przez Kancelarię deweloper odmówił zwrotu opłaty rezerwacyjnej oraz zapłaty kary umownej, naliczonej w związku z brakiem zawarcia umowy deweloperskiej w terminie wyznaczonym w umowie rezerwacyjnej, powołując się na doręczenie klientowi e-maila zawierającego prospekt informacyjny wraz z załącznikami, w tym wzorem umowy deweloperskiej.

Po sformułowaniu wezwania do zapłaty, sporne kwoty zostały ostatecznie klientowi wypłacone.

Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego właściwa instytucja Państwa Członkowskiego, której ustawodawstwo uzależnia nabycie prawa do świadczeń, od spełnienia okresów ubezpieczenia, zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania, bierze pod uwagę w niezbędnym zakresie okresy ubezpieczenia, zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania spełnione na podstawie ustawodawstwa każdego innego Państwa Członkowskiego, tak jakby były to okresy spełnione na podstawie stosowanego przez nie ustawodawstwa.