Niewłaściwe doręczenie odpowiedzi na pozew – pismo procesowe

Przepis o obowiązku dokonywania doręczeń do rąk pełnomocników ma charakter bezwzględnie obowiązujący, a zatem pominięcie pełnomocnika i dokonanie doręczenia do rąk strony jest bezskuteczne. Tak wprost Sąd Najwyższy w tezie postanowienia z 29 sierpnia 1995 r., I PRN 39/95, Prok. i Pr. 1995, Nr 11-12, s. 40: „Przepisy kodeksu postępowania cywilnego o doręczeniu mają charakter obligatoryjny, który wyłącza swobodną dyspozycję stron w zakresie sposobu doręczenia pism sądowych. Dyspozycja art. 133 § 3 zd. 1 k.p.c. wiąże zarówno sąd, jak też same strony, które jedynie poprzez cofnięcie pełnomocnictwa lub jego ograniczenie albo upoważnienie określonej osoby do odbioru pism mogą uniknąć doręczenia przez sąd pisma do rąk osób w tym przepisie wymienionych.”

Poznań, dnia 15 października 2010 roku

Sąd Okręgowy w …

…

Powód:„C.”

Pozwani:1. Krzysztof L.

2. Marcin L.

Sygn. akt V …

Wps: 100.001 zł (słownie: sto tysięcy jeden złotych)

PISMO PROCESOWE POWODA

Działając w imieniu i na rzecz powoda, pełnomocnictwo w aktach sprawy, wnoszę o:

1)zarządzenie zwrotu odpowiedzi na pozew z dnia 12 lipca 2010 r.,

2)wydanie wyroku zaocznego na posiedzeniu niejawnym (art. 47918 § 2 k.p.c.).

UZASADNIENIE

I.

Zgodnie z art. 479(9) § 1 k.p.c. w toku sprawy strona reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa jest obowiązana doręczać odpisy pism procesowych z załącznikami bezpośrednio stronie przeciwnej. Do pisma procesowego wniesionego do sądu strona dołącza dowód doręczenia drugiej stronie odpisu pisma albo dowód wysłania go przesyłką poleconą. Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania przesyłką poleconą, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku.

W piśmiennictwie wskazuje się zasadnie, że doręczenie bezpośrednie uznać należy za prawidłowe tylko wtedy, gdy pismo adresowane jest do właściwej osoby i doręczenia dokonywa się pod właściwym adresem. Jeżeli te warunki nie są zachowane wówczas pismo podlega obligatoryjnemu zwrotowi. Przede wszystkim zatem należy dokonywać doręczenia do rąk ustanowionego pełnomocnika procesowego lub osoby upoważnionej do odbioru pism, chyba że stroną przeciwną jest Skarb Państwa (art. 133 § 3 k.p.c.). 

Przepis o obowiązku dokonywania doręczeń do rąk pełnomocników ma charakter bezwzględnie obowiązujący, a zatem pominięcie pełnomocnika i dokonanie doręczenia do rąk strony jest bezskuteczne. Tak wprost Sąd Najwyższy w tezie postanowienia z 29 sierpnia 1995 r., I PRN 39/95, Prok. i Pr. 1995, Nr 11-12, s. 40: „Przepisy kodeksu postępowania cywilnego o doręczeniu mają charakter obligatoryjny, który wyłącza swobodną dyspozycję stron w zakresie sposobu doręczenia pism sądowych. Dyspozycja art. 133 § 3 zd. 1 k.p.c. wiąże zarówno sąd, jak też same strony, które jedynie poprzez cofnięcie pełnomocnictwa lub jego ograniczenie albo upoważnienie określonej osoby do odbioru pism mogą uniknąć doręczenia przez sąd pisma do rąk osób w tym przepisie wymienionych.” Identyczną tezę Sąd Najwyższy sformułował w postanowieniu z 8 września 1993 r., III CRN 30/93, OSNC 1994, Nr 7-8, poz. 160. Z tego względu przyjąć należy, że pominięcie pełnomocnika przy doręczeniu będzie powodować konieczność zarządzenia zwrotu pisma, albowiem z punktu widzenia prawidłowości doręczenia podstawową kwestią podlegającą zbadaniu jest to komu dokonywa się doręczenia, a także, czy adres, pod który pismo wysłano, jest prawidłowy (por. B. Draniewicz, Ł. Piebiak, Postępowania odrębne, Komentarz, NetLegalis, art. 4799, teza 8; A. Żuk, Postępowanie w sprawach gospodarczych, Warszawa 2009, str. 44 i nast.; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1 czerwca 2006 r., I ACz 684/06 oraz 21 września 2006 r., I ACz 1233/06, niepubl. -podawane za B. Draniewicz, Ł. Piebiak, Postępowania odrębne, Komentarz, NetLegalis, art. 4799, teza 8).

II.

W niniejszej sprawie odpis odpowiedzi na pozew został doręczony „C.”, a nie pełnomocnikowi „C.”, tj. radcy prawnemu Michałowi Mikołajczakowi. Oznacza to, że pismo z dnia 12 lipca 2010 r. podlega zwrotowi (art. 479(9) § 1 zd. 3 k.p.c.).

III.

Okoliczność doręczenia odpowiedzi na pozew bezpośrednio powodowi, a nie jego pełnomocnikowi, powinna wynikać z dowodu doręczenia odpisu odpowiedzi na pozew z dnia 12 lipca 2010 r. albo dowodu wysłania jej przesyłką poleconą.

IV.

Mając wszystko powyższe na uwadze wnoszę jak na wstępie.

Załącznik:

– dowód nadania odpisu pisma pełnomocnikowi pozwanych.