25 IX 2012, 10:55:00

Uchwałą z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 33/12, Sąd Najwyższy przesądził, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi zastępowanemu przez pełnomocnika będącego adwokatem (radcą prawnym) koszty jego przejazdu do sądu, jeżeli w okolicznościach sprawy były one niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Uchwała rozstrzyga, co do zasady, problem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę poniesionych przez stronę reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika. Do tej pory dominowała praktyka, która odmawiała stronie zwrotu tego rodzaju kosztów, głównie ze względu na brzmienie art. 98 § 2 k.p.c., który stanowi o zwrocie kosztów przejazdów do sądu strony reprezentowanej przez pełnomocnika innego niż adwokat lub radca prawny. Jeżeli zatem strona ustanawiała jako pełnomocnika radcę prawnego, z reguły nie mogła liczyć na zwrot przez stronę przegraną kosztów jego przejazdów. W zależności od odległości sądu, przed którym występował pełnomocnik, koszty te mogły sięgać nawet tysiąca złotych.

Jak zaznaczył Sąd Najwyższy, włączenie kosztów przejazdów adwokata (radcy prawnego) do sądu do wydatków, o których mowa w art. 98 § 3 k.p.c., nie oznacza automatycznego zaliczenia ich do kosztów niezbędnych i celowych w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c.; ocena w tym zakresie należy do sądu orzekającego.

Wydaje się, że za koszty niezbędne i celowe w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. będą mogły zostać uznane m.in. koszty przejazdów adwokata (radcy prawnego) do sądu odwoławczego, jeżeli nie wykonuje on zawodu w siedzibie tego sądu.